കേന്ദ്രസർക്കാരിന്റെ പുതിയ ദേശീയ കാർഷിക വിപണന നയരേഖ : കാർഷിക കരിനിയമങ്ങൾ പിൻവാതിലിലൂടെ പുനഃസ്ഥാപിക്കാനുള്ള നീക്കത്തെ പരാജയപ്പെടുത്തുക

കൊടുംതണുപ്പും ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ചൂടും സഹിച്ചും 735 ജീവൻ ബലിയർപ്പിച്ചും ഡൽഹി അതിർത്തിയിൽ നീണ്ട പതിമൂന്ന് മാസക്കാലം ഐതിഹാസികമായ പോരാട്ടം നടത്തിയാണ് മൂന്ന് കാർഷിക കരിനിയമങ്ങൾ പിൻവലിക്കാൻ കർഷകർ, കേന്ദ്ര ബിജെപി സർക്കാരിനെ നിർബന്ധിതരാക്കിയത്.
ബഹുരാഷ്ട്ര കുത്തകകളുടെ താല്പര്യം സംരക്ഷിക്കുന്നതും, സാധാരണ കർഷകരുടെ താല്പര്യത്തിന് വിരുദ്ധവുമായ മൂന്ന് കാർഷിക നിയമങ്ങൾക്കെതിരെ കർഷകർ ധീരോദാത്തമായി പോരാടി. ആ കരിനിയമങ്ങൾ പിൻവലിക്കാൻ ബിജെപി സർക്കാർ നിർബന്ധിതരായെങ്കിലും തങ്ങളുടെ കോർപ്പറേറ്റ് യജമാനന്മാരെ സേവിക്കാനായി ഇപ്പോൾ “കാർഷിക വിപണന ദേശീയ നയരേഖ” എന്നപേരിൽ, അതേ വീഞ്ഞ് പുതിയ കുപ്പിയിൽ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്.
പുതിയ ദേശീയ കാർഷിക വിപണന നയചട്ടക്കൂട് 2024 നവംബർ 25നാണ് കാർഷിക-കർഷകക്ഷേമ മന്ത്രാലയം (MA & FW) പുറത്തിറക്കിയത്. “എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളിലുംപെടുന്ന കർഷകരുടെ ഉല്പന്നങ്ങൾക്ക് മികച്ച വില ലഭിക്കുന്നതിന് അവർക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു വിപണി കണ്ടെത്തുന്നതിന് രാജ്യത്ത് ഊർജ്ജസ്വലമായ ഒരു വിപണന ആവാസവ്യവസ്ഥ നിർമ്മിക്കുക” (അധ്യായം 2) എന്നതാണ് ലക്ഷ്യമായി അവർ പ്രഖ്യാപിച്ചത്. “പൊതു-സ്വകാര്യ മേഖലകളുടെ പങ്കാളിത്തത്തോടെ അത് നേടുന്നതിന്, കാർഷിക വിപണന നിയമങ്ങളുടെയും നയങ്ങളുടെയും പരിഷ്കാരങ്ങൾ സഹായകമാകും” (അധ്യായം 3.2) എന്നും പറഞ്ഞു. ഇതിനായി “സ്വകാര്യ മൊത്തക്കച്ചവട വിപണികൾ സ്ഥാപിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നു”. (അധ്യായം 7.1.3.1) “പ്രോസസർമാർ, കയറ്റുമതിക്കാർ, സംഘടിത ചില്ലറ വ്യാപാരികൾ, കൃഷിയിടത്തുനിന്നും വാങ്ങുന്ന മൊത്തക്കച്ചവടക്കാർ എന്നിവരെ മൊത്തമായി നേരിട്ട് വാങ്ങാൻ അനുവദിക്കുന്നു”. (അധ്യായം 7.1.3.2) “ഇ-ട്രേഡിംഗ് പ്ലാറ്റ്‌ഫോം സ്വകാര്യമായി സ്ഥാപിക്കാനും പ്രവർത്തിപ്പിക്കുവാനും അനുവദിക്കുന്നു”. (അദ്ധ്യായം 7.1.3.4)

സ്വകാര്യ ഇടപെടലുകാർക്ക് സഹായകരമാകുന്ന മറ്റ് പരിഷ്കാരങ്ങളും വ്യക്തമായും സ്വദേശ-വിദേശ ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനികൾക്ക് ഗുണകരമാണ്. വിരോധാഭാസമെന്നു പറയട്ടെ, ഈ പുതിയ നയചട്ടക്കൂടിൽ നിയമപരമായ ഗ്യാരണ്ടിയോടെയുള്ള മിനിമം താങ്ങുവിലയെക്കുറിച്ച് (എംഎസ്‍പി) യാതൊരു പരാമർശവുമില്ല. “വിപണിയെയും, വിലയെയും പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നത് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള ഉപകരണമായി കരാർ കൃഷിനടപ്പിലാക്കാനും” നയ ചട്ടക്കൂടിൽ നിർദ്ദേശമുണ്ട്. (അധ്യായം 10.1.1) പ്രധാനമന്ത്രി-ഫസൽ ബീമാ യോജനയുടെ മാതൃകയിലുള്ള വില ഇൻഷുറൻസ് സ്കീം അതിൽ പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുണ്ട്. (അധ്യായം 10.1.3)
ഈ പരിഷ്‌കരണ നിർദ്ദേശങ്ങൾ മുഴുവൻ വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിനുമുമ്പ്, കാർഷിക ഉൽപ്പന്നങ്ങളുടെ വിപണനത്തിന്റെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ എന്താണെന്ന് നമുക്ക് നോക്കാം. നിലവിൽ ഇന്ത്യയിൽ എപിഎംസി ആക്ട് പ്രകാരം 7057 സംഘടിത മൊത്തവ്യാപാര വിപണികൾ നിലവിലുണ്ട്. ഇതു കൂടാതെ നിയന്ത്രണങ്ങൾ യാതൊന്നുമില്ലാത്ത, 500 മാർക്കറ്റുകളും, പ്രധാനമായും ചെറുകിട ഗ്രാമീണ മുതലാളിമാരുടെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള 22,931 ഗ്രാമീണ വില്‍പ്പനകേന്ദ്രങ്ങളും നിലവിലുണ്ട്.
സ്വാതന്ത്ര്യലബ്ധി മുതൽ കർഷകർ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങളിലൊന്ന് കർഷകരുടെ ഉല്പന്നങ്ങൾ ആദായകരമായി വിൽക്കാൻ ഉചിതമായ സംവിധാനങ്ങളില്ല എന്നതാണ്. തൽഫലമായി, കർഷകർ തങ്ങളുടെ ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ഉല്പാദനച്ചെലവിനെക്കാൾ താഴ്ന്നവിലയ്ക്ക് വിൽക്കാൻ നിർബന്ധിതരാകുകയും അതുവഴി കനത്ത നഷ്ടം നേരിടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇതിന്റെ അനന്തരഫലമാണ് കർഷകരെ ആത്മഹത്യയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന കടബാധ്യത. ഈ പ്രക്രിയയിൽ പലപ്പോഴും പണം കടം കൊടുക്കുന്നവർ കമ്മീഷൻ ഏജന്റുമാരായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. കാർഷിക ഉല്പന്നങ്ങളുടെ വിപണനത്തിൽ ഇടനിലക്കാരുടെ ശൃംഖല വളരെ വലുതും ശക്തവുമായതിനാൽ, കർഷകരുടെ വിഹിതം ഗണ്യമായി കുറയുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, അരിയുടെ വിലയിൽ 53% മാത്രമേ കർഷകർക്ക് ലഭിക്കുന്നുള്ളൂവെന്നും 31% ഇടനിലക്കാരുടെ വിഹിതമാണെന്നും ബാക്കി 16% വിപണന ചെലവാണെന്നും ഒരു പഠനം വ്യക്തമാക്കുന്നു. പച്ചക്കറികളുടെയും പഴങ്ങളുടെയും കാര്യത്തിൽ കർഷകർക്ക് കിട്ടുന്ന വിഹിതം ഇതിലും കുറവാണ്. പച്ചക്കറികൾക്ക് 39%വും, പഴങ്ങൾക്ക് 34% വുമാണ് കർഷകരുടെ വിഹിതം. പച്ചക്കറികളുടെ കാര്യത്തിൽ ഇടനിലക്കാരുടെ വിഹിതം 29.5 ശതമാനവും, പഴങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ 46.5 ശതമാനവുമാണ്. കാർഷിക വിപണന സംവിധാനങ്ങളിലെ ഇടനിലക്കാരിൽ ചിലർ ഗ്രാമീണ വ്യാപാരികളാണെങ്കിൽ, മറ്റു ചിലർ ദല്ലാൾമാരും മൊത്തക്കച്ചവടക്കാരും ചില്ലറ വ്യാപാരികളും പണമിടപാടുകാരുമാണ്.

എപിഎംസി നിയമമനുസരിച്ച് കർഷകർ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന സംഘടനയായ എപിഎംസിയുടെ ലൈസൻസുള്ള ഒരു കൂട്ടം വ്യാപാരികൾക്കാണ് എപിഎംസി യാർഡിൽ കർഷകർ കാർഷിക ഉല്പന്നങ്ങൾ വില്ക്കുന്നത്. കർഷകരുടെ താല്പര്യങ്ങൾ ഈ സ്ഥാപനം കുറ്റമറ്റ നിലയിൽ സംരക്ഷിക്കുന്നുവെന്ന് പറയാനാകില്ലെങ്കിലും, ലൈസൻസുള്ള വ്യാപാരികളുടെമേൽ ഈ സംവിധാനത്തിന് കുറച്ചൊക്കെ നിയന്ത്രണമുണ്ടായിരുന്നു. അതിനാൽ നിരവധി പരിമിതികൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, ഒരുപരിധിവരെ വിലനിർണ്ണയ സംവിധാനങ്ങൾ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ ആഗോളവൽക്കരണാനന്തര കാലഘട്ടത്തിൽ എപിഎംസി യാർഡുകൾക്കുപുറമെ സ്വകാര്യ മാർക്കറ്റുകൾ സ്ഥാപിക്കാനും സർക്കാർ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. അത് “കർഷകരുടെ താല്പര്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുമെന്നും നേരിട്ടുള്ളതും സ്വതന്ത്രവുമായ വിപണികളിലേക്കും സംഘടിത ചില്ലറവ്യാപാരത്തിലേക്കും പ്രവേശനം നേടാൻ അവരെ സഹായിക്കുമെന്നും അതുവഴി അസംസ്‍കൃത വസ്തുക്കളുടെ സുഗമമായ വിതരണം, കാർഷിക സംസ്കരണ യൂണിറ്റുകൾ, വിവര കൈമാറ്റം, നൂതന വിപണന സംവിധാനങ്ങൾ സ്വീകരിക്കൽ തുടങ്ങിയ നേട്ടങ്ങൾ കൊയ്യാൻ കഴിയുമെന്നും” അവർ വാദിച്ചു. പക്ഷേ, ആ വാദങ്ങളെല്ലാം കാപട്യമായിരുന്നു. അന്നത്തെ കോൺഗ്രസ് സർക്കാർ എപിഎംസി നിയമങ്ങൾ പരിഷ്ക്കരിച്ച് സംഭരണത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം സ്വകാര്യവ്യക്തികളുടെ കൈകളിൽ ഏൽപ്പിക്കുവാനും, കരാർ കൃഷി നിയമവിധേയമാക്കുവാനും തുടക്കമിട്ടു, അതുവഴി വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന കുത്തക അധിനിവേശത്തിന് വഴിയൊരുക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. കേന്ദ്രത്തിൽ അധികാരത്തിൽ എത്തിയതിനുശേഷം ബിജെപി സർക്കാരും അതേ പാത കൂടുതൽ കാർക്കശ്യത്തോടെ പിന്തുടർന്നു. തത്ഫലമായി കർഷകരുടെ അവസ്ഥ വളരെ പരിതാപകരമാവുകയുംചെയ്തു. ഇപ്പോൾ പുതിയ ദേശീയ കാർഷിക വിപണന നയ ചട്ടക്കൂടിലൂടെ അരി, ഗോതമ്പ്, പരിപ്പ്, പച്ചക്കറികൾ, എണ്ണക്കുരുക്കൾ, പാൽ, മാംസം തുടങ്ങിയ എല്ലാ കാർഷികോല്പന്നങ്ങളുടെയും വിപണനം സ്വകാര്യവത്കരിക്കാനുള്ള സമഗ്രമായ പദ്ധതിയാണ് കേന്ദ്ര ബിജെപി സർക്കാർ രാജ്യത്തിനുമുമ്പാകെ വയ്ക്കുന്നത്. ഇതു മാത്രമല്ല, ആധുനികവൽക്കരണത്തിന്റെ പേരിൽ എപിഎംസി വഴിയുള്ള ഇന്നത്തെ വിപണന സമ്പ്രദായം മൊത്തത്തിൽ ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനികൾക്ക് കൈമാറാനാണ് അവർ ശ്രമിക്കുന്നത്. കൂടാതെ, ഏകദേശം 29000ത്തോളം വരുന്ന വിശാലമായ ഗ്രാമീണ വില്‍പ്പനകേന്ദ്രങ്ങളുടെ പ്രവർത്തനത്തെപോലും നിയന്ത്രിക്കാൻ അവർ പദ്ധതിയിടുന്നു. അതായത് കാർഷിക വിപണന സമ്പ്രദായം പൂർണമായും സ്വകാര്യവൽക്കരിക്കുക എന്നാണ് അതിനർത്ഥം.

കാർഷിക വിപണന സംവിധാനങ്ങളുടെ സ്വകാര്യവൽക്കരണമാണോ കർഷകർ ആവശ്യപ്പെടുന്നത്? അല്ല. സ്വകാര്യവൽക്കരണം തങ്ങളുടെ ജീവിതം തകർക്കുകയാണെന്ന് അവർക്കറിയാം. കാർഷിക സാമഗ്രികളുടെ-വളം, വിത്ത്, കീടനാശിനി മുതലായവ-കാര്യത്തിൽ സ്വകാര്യവൽക്കരണത്തിന്റെ അനുഭവം എന്താണ് ? അവയുടെയെല്ലാം വില ഫലത്തിൽ കർഷകർക്ക് താങ്ങാനാകാത്ത വിധം ഉയർന്നു. ബഹുരാഷ്ട്ര സ്രാവുകൾ തങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കളല്ലെന്ന് കർഷകർക്ക് നന്നായി അറിയാം. ലാഭാർത്തി പെരുത്ത ഇക്കൂട്ടർക്ക് സൂപ്പർ ലാഭം അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അറിയില്ല. മുഴുവൻ വിപണന സംവിധാനങ്ങളെയും നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞാൽ, ഇവർ കർഷകരുടെ ഉല്പന്നങ്ങൾ കുറഞ്ഞ നിരക്കിൽ വാങ്ങുകയും സാധാരണക്കാർക്ക് അമിത വിലയ്ക്ക് വിൽക്കുകയും ചെയ്യും. കർഷകരും സാധാരണക്കാരും നശിക്കും.
ഇനി നമുക്ക് രേഖയിലെ ചില പ്രധാന കാര്യങ്ങൾകൂടി ചർച്ച ചെയ്യാം: ഒന്നാമതായി, സംസ്കരണ വ്യവസായങ്ങൾ, വ്യാപാര സ്ഥാപനങ്ങൾ, കയറ്റുമതിക്കാർ എന്നിവരാൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്ന വിപണിയിലാണ് കർഷകർ ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന അസംസ്കൃത വസ്തുക്കൾ പ്രവേശിക്കുന്നതെന്ന് നമുക്കറിയാം. പ്രായോഗികമായി ഈ ശക്തികളാണ് കാർഷികോല്പന്നങ്ങളുടെ വില നിശ്ചയിക്കുകയും നിയന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്. ‘കർഷകർക്ക് ആദായകരമായ വില നൽകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഏതൊരു ഗവൺമെന്റും, ഈ ശക്തികളെ ഫലപ്രദമായി നിയന്ത്രിക്കുകയും കർഷകർക്ക് ആദായകരമായ വില നൽകാൻ അവരെ നിർബന്ധിക്കുകയും വേണം. എന്നാൽ അതിനുപകരം അവരെ ശക്തിപ്പെടുത്താനാണ് ഈ രേഖ ലക്ഷ്യംവയ്ക്കുന്നത്.
രണ്ടാമതായി, മുഴുവൻ ഭക്ഷ്യശൃംഖലാ സംവിധാനത്തിലും- കൃഷിയിടത്തുനിന്നും സംഭരണ കേന്ദ്രങ്ങളിലേക്കും ഒടുവിൽ ഭക്ഷ്യ സംസ്കരണ കേന്ദ്രങ്ങളിലേക്കും-ഒരു പൊതു-സ്വകാര്യ പങ്കാളിത്ത (പിപിപി) മാതൃകയാണ് പരിഷ്കരണത്തിന്റെ ഭാഗമായി നിർദ്ദേശിക്കുന്നത്. അതിനർത്ഥം, എല്ലാ ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളും ബഹുരാഷ്ട്ര കുത്തകകളുടെ കൈകളിൽ ഏൽപ്പിക്കാൻ നിർദ്ദേശിക്കുന്നു എന്നാണ്. അതിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ എന്തായിരിക്കുമെന്നത് നമുക്ക് എളുപ്പത്തിൽ മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്.

മൂന്നാമതായി, ഈ പരിഷ്‌കാരങ്ങൾ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കാൻ നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. ഇത് സ്വകാര്യ മേഖലയെ, പ്രത്യേകിച്ച് കോർപ്പറേറ്റ് അഗ്രിബിസിനസിൽ-ഉല്പാദനം, സംസ്കരണം, വിപണനം-ഫലപ്രദമായി ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നു. കോർപ്പറേറ്റുകളുടെ വ്യവസായങ്ങൾ, വ്യാപാരം, കയറ്റുമതി ചാനലുകൾ എന്നിവയ്ക്ക് ആവശ്യമുള്ളതും മതിയായ അളവിലുമുള്ള അസംസ്‌കൃത വസ്തുക്കളുടെ സുഗമവും നേരിട്ടുള്ളതുമായ വിതരണം ഉറപ്പാക്കാൻ, ഇടനിലക്കാരെയും വ്യാപാരികളെയും ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ടുള്ള ഫാർമർ പ്രൊഡ്യൂസർ ഓർഗനൈസേഷനെ (എഫ്‌പിഒ) ഈ സംവിധാനത്തിലെ പ്രധാന ഇടപാടുകാരായി ഇത് വിഭാവനം ചെയ്യുന്നു.
ഈ പരിഷ്‌കരണ നിർദ്ദേശം വൻകിട കോർപ്പറേറ്റുകളുടെ കൈകളിൽ നിയന്ത്രണം ഉറപ്പാക്കുകയും ചെറുകിട ഉൽപ്പാദകരെ പാർശ്വവത്കരിച്ച്, വിപണിയിൽ അവരുടെ വിലപേശൽ ശക്തി ഗണ്യമായി കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യും. തൽഫലമായി, ദശലക്ഷക്കണക്കിനു വരുന്ന ചെറുകിട വ്യാപാരികളും കട ഉടമകളും വിപണിയിൽനിന്ന് പുറത്താക്കപ്പെട്ട് പാപ്പരായി മാറും.
നാലാമതായി, ഫാർമർ പ്രൊഡ്യൂസർ ഓർഗനൈസേഷനുകളിലൂടെ (എഫ്‌പിഒ) അവധിവ്യാപാരവും സ്റ്റോക്ക് മാർക്കറ്റിലേക്കുള്ള പ്രവേശനവും നിർദ്ദേശിക്കുന്നതാണ് പരിഷ്കരണ നിർദ്ദേശങ്ങൾ. ഇത് ആത്യന്തികമായി കൃഷിയുടെയും ഭക്ഷ്യ വ്യവസായത്തിന്റെയുംമേൽ കോർപ്പറേറ്റ് നിയന്ത്രണത്തിന് വഴിയൊരുക്കും. അതിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ ഭയങ്കരമായിരിക്കും. കർഷകരുടെ വർധിച്ച കടബാധ്യതയും ഉപജീവനമാർഗം തേടിയുള്ള നിർബന്ധിത കുടിയേറ്റവും വർദ്ധിച്ച തൊഴിലില്ലായ്മയും കർഷക ആത്മഹത്യാ വർദ്ധനവുമായിരിക്കും ഫലം. കർഷകരുടെയും കർഷക തൊഴിലാളികളുടെയും മറ്റ് സാധാരണ ജനവിഭാഗങ്ങളുടെയും കഷ്ടപ്പാടും ദുരിതങ്ങളും പലമടങ്ങ് വർദ്ധിക്കുമെന്നാണ് അതിനർത്ഥം.

അഞ്ചാമതായി, “വിപണിയിലും വിലയിലും അപകടസാധ്യത കുറയ്ക്കുന്നതിനുള്ള ഉപകരണമായി കരാർ കൃഷി” ഇത് നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. (അദ്ധ്യായം 10.1.1)
ഇതൊരു പുതിയ കാര്യമല്ല. ആഗോളവൽക്കരണത്തിന്റെ തുടക്കം മുതൽ ബഹുരാഷ്ട്ര കുത്തകകളുടെ വക്താക്കൾ നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് കരാർ കൃഷി അവതരിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്. ആരെല്ലാം തമ്മിലാണ് കരാർ എന്നതാണ് പ്രധാന ചോദ്യം. ഒരു വശത്ത് വമ്പിച്ച പണത്തിന്റെ ശക്തിയും സർക്കാർ സംവിധാനങ്ങളുടെമേൽ നിയന്ത്രണവുമുള്ള ഭീമാകാരന്മാരായ ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനികളും മറുവശത്ത് പാവപ്പെട്ട നാമമാത്ര കർഷകരും. ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനികൾ വാങ്ങലുകാരും ചെറുകിട കർഷകർ ഉത്പാദകരുമാണ്. ഇവർ തമ്മിലുള്ള കരാറുകൾ ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനികൾക്ക് അനുകൂലമായി വൻതോതിൽ ചായുന്നതായാണ് കർഷകരുടെ അനുഭവം. വാസ്തവത്തിൽ, കരാറുകാരായ ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനികളുടെ കൈകളിൽ കർഷകർ ബന്ദികളാകുകയാണ്. കരാർ കൃഷിയിൽ ഒരിക്കൽ കുടുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ രക്ഷപ്പെടുവാൻ ഒരു പോംവഴിയുമില്ല.
ആറാമതായി, “പ്രധാനമന്ത്രി-ഫസൽ ബീമാ യോജനയുടെ മാതൃകയിലുള്ള വില ഇൻഷുറൻസ് സ്കീം” ആണ് പരിഷ്കരണ നിർദ്ദേശമായി പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇത്രയധികം കൊട്ടിഘോഷിക്കുന്ന ഫസൽ ബീമാ യോജന ആരെയാണ് ഇതുവരെ സഹായിച്ചതെന്ന് പരിശോധിച്ചാൽ, കർഷകരെയല്ല ബഹുരാഷ്ട്ര കുത്തകകളെയാ ണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതാണ്. ഇക്കാര്യത്തിൽ, കർഷകരുടെ ദുഃഖം ബഹുരാഷ്ട്ര കുത്തകകൾക്ക് ചരക്കാണ്. പ്രീമിയം വരുമാന തുകയുടെ 97% തട്ടിയെടുത്ത സ്വകാര്യ ഇൻഷുറൻസ് കമ്പനികൾക്ക് ഈ പദ്ധതി ഒരു വരദാനമാണെന്ന് എല്ലാ റിപ്പോർട്ടുകളും സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു. ക്ലെയിം സെറ്റിൽമെന്റ് നിരക്ക് ഇപ്പോൾ 6.61% മാത്രമാണെന്ന് വസ്തുതകൾ വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. ചില കേസുകളിൽ തീർപ്പാക്കിയ തുക വെറും 12 രൂപയായി കുറഞ്ഞതായും വെളിപ്പെട്ടിരുന്നു. അതിനാൽ, ഈ പദ്ധതി ആഗോളവൽക്കരണ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ മറ്റൊരു ഇരുണ്ട മുഖമാണെന്നും “കർഷക-സൗഹൃദ”ത്തിന്റെ മേലങ്കി ധരിച്ച് പൊതു ഖജനാവിന്റെ ചെലവിൽ സ്വകാര്യ കമ്പനികൾക്ക് പ്രയോജനം ചെയ്യുന്നതാണ് ഇതെന്നും എളുപ്പത്തിൽ നമുക്ക് ഉപസംഹരിക്കാവുന്നതാണ്.

ചുരുക്കത്തിൽ, “കാർഷിക വിപണനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പുതിയ ദേശീയ നയ ചട്ടക്കൂടിന്റെ” പ്രധാന സവിശേഷതകൾ ഇവയെല്ലാമാണ്. കാർഷിക വിപണന സംവിധാനം പൂർണ്ണമായും കോർപ്പറേറ്റുകൾ ഏറ്റെടുക്കുന്നു എന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. എന്തായിരിക്കും ഇതിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ?
ഒന്ന്, കർഷകർ വൻതോതിൽ തകർന്നടിയുകയും ഭൂരഹിതരായി മാറുകയും ചെയ്യും. രണ്ട്, ലക്ഷക്കണക്കിന് ചെറുകിട വ്യാപാരികളും കടയുടമകളും വിപണിയിൽനിന്ന് പുറത്താക്കപ്പെടും. മൂന്ന്, ബഹുരാഷ്ട്ര കുത്തകകൾ ഭക്ഷ്യധാന്യങ്ങളുടെയും അവശ്യവസ്തുക്കളുടെയും വിപണി നിയന്ത്രിക്കുന്നതിന്റെ ഫലമായി വിലകൾ അങ്ങേയറ്റം കുതിച്ചുയരും. അതിന്റെ വിനാശകരമായ അനന്തരഫലങ്ങൾ നമുക്ക് എളുപ്പത്തിൽ അനുഭവപ്പെടും. കോർപ്പറേറ്റ് യജമാനന്മാരുടെ താല്പര്യങ്ങളെ സേവിക്കാൻ കേന്ദ്ര ബിജെപി സർക്കാർ ഇങ്ങനെയാണ് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നത്.
എന്നാൽ, ചോര ഊറ്റുന്നവരല്ല അവസാനവാക്കെന്ന് ചരിത്രത്തിന്റെ താളുകളിൽനിന്ന് നമുക്കറിയാം. കോർപ്പറേറ്റുകളുടെയും അവരുടെ സേവകരുടെയും ഈ ഹീനപദ്ധതിയെ ചെറുക്കാൻ കർഷകരും സാധാരണക്കാരും അവസാനംവരെ പോരാടുക തന്നെ ചെയ്യും. ഡൽഹി അതിർത്തിയിൽ അവർ തങ്ങളുടെ ശക്തിതെളിയിച്ചതാണ്. ആവശ്യമെങ്കിൽ രാജ്യവ്യാപകമായ കർഷക പ്രക്ഷോഭം സംഘടിപ്പിച്ച് അവർ അത് വീണ്ടും തെളിയിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പാണ്. “ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളുടെയും മറ്റ് അവശ്യവസ്തുക്കളുടെയും ബിസിനസ്സിൽ നിന്ന് മുതലാളിമാരെ പുറത്താക്കി, ഉടനടി സ്റ്റേറ്റ് ട്രേഡിംഗ് ഏർപ്പെടുത്തുക” എന്നതാണ് അവരുടെ വ്യക്തമായ ആവശ്യം.
ഇതിനായി സബ്‌സിഡി എന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ, അത് സർക്കാർ നൽകണം. കാരണം, ഒരു പരിഷ്കൃത ഗവൺമെന്റിന്റെ പ്രാഥമിക ദൗത്യം അതിന്റെ പൗരന്മാരെ പോറ്റുക എന്നതാണ്, അല്ലാതെ മുതലാളിത്ത വ്യവസായ പ്രമുഖരുടെ സൂപ്പർ ലാഭത്തിനുള്ള ആർത്തി പൂർത്തീകരിച്ച് കൊടുക്കലല്ല. എന്നാൽ കേന്ദ്ര സർക്കാർ ഇതിന് തയ്യാറായിട്ടില്ല. മുൻകാല കോൺഗ്രസ് സർക്കാർ ഇത് ചെയ്തില്ല, ഇപ്പോൾ കേന്ദ്രത്തിലെ ബിജെപി സർക്കാർ കാർഷിക മേഖല മുഴുവൻ കോർപ്പറേറ്റുകൾക്ക് തീറെഴുതാനായി നിലവിലെ വിപണന സംവിധാനത്തെ തകർക്കുകയാണ്.
സമ്പൂർണ്ണ സ്റ്റേറ്റ് ട്രേഡിംഗ് ഏർപ്പെടുത്തുന്നത് അസാധ്യമായ കാര്യമല്ല. ഒരു ജനപക്ഷ സർക്കാരിന് ഈ മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയിലും അത് തികച്ചും സാദ്ധ്യമാണ്. ജനങ്ങളെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലാക്കാൻ കേന്ദ്ര ബിജെപി സർക്കാർ നിരവധി വാദങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്നുണ്ട്. അതിപ്രകാരമാണ്: “ഒന്ന്, എംഎസ്‍പി നടപ്പിലാക്കാൻ വലിയ തുക വേണം. സർക്കാർ ഖജനാവ് അതിന് അനുവദിക്കില്ല. സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയുടെ ഈ കാലത്ത്, ഇത്രയും വലിയ തുക ചെലവഴിക്കാൻ കഴിയില്ല. രണ്ട്, ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളും അവശ്യ വസ്തുക്കളും C2+50% നിരക്കിൽ സർക്കാർ വാങ്ങാൻ തുടങ്ങിയാൽ അവശ്യസാധനങ്ങളുടെ വില കുതിച്ചുയരും, ഇത് സാധാരണക്കാർക്ക് വലിയ പ്രശ്‌നങ്ങളുണ്ടാക്കും. അതിനാൽ എംഎസ്‍പി കൊണ്ടുവരണമെന്ന് വാദിക്കുന്നവർ, ജനവിരുദ്ധരും തൊഴിലാളി വിരുദ്ധരുമാണ്.”

ഈ വാദങ്ങൾ ഓരോന്നായി നമുക്ക് പരിശോധിക്കാം: ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളുടെയും അവശ്യസാധനങ്ങളുടെയും വില കുതിച്ചുയരുന്നത് ജനങ്ങളുടെ ജീവിതം വലിയ ദുരിതത്തിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ, എന്തുകൊണ്ടാണ് ആകാശംമുട്ടെയുള്ള വിലക്കയറ്റം? എന്തുകൊണ്ടാണ് വ്യാവസായിക ഉല്പന്നങ്ങളുടെ വില അനുദിനം വർദ്ധിക്കുന്നത്? കർഷകർ തങ്ങളുടെ ഉല്പന്നങ്ങൾ നിസ്സാര വിലയ്ക്കാണ് വിൽക്കുന്നത്. എന്നാൽ സാധാരണക്കാർ ആ ഉല്പന്നങ്ങൾ അമിതമായ വില നൽകിയാണ് വാങ്ങുന്നത്. എന്തുകൊണ്ട്? എംഎസ് പി കാരണമാണോ? ഉത്തരം അല്ല എന്നാണ്. പിന്നെ, എന്തുകൊണ്ടാണ് ആകാശംമുട്ടെ ഇത്തരത്തിൽ വിലകൾ ഉയരുന്നത്? കാരണം, എല്ലാം നിയന്ത്രിക്കുന്നത് മുതലാളിമാരാണ്, വൻ ബിസിനസ്സുകാരാണ്. ഈ സംവിധാനത്തിൽ സർക്കാർ യാതൊരു നിയന്ത്രണവും ഏർപ്പെടുത്തുന്നില്ല. എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ, കേന്ദ്രത്തിലെയും സംസ്ഥാനങ്ങളിലെയും സർക്കാരുകൾക്ക് ജനാനുകൂല നിലപാടില്ല. മുതലാളിമാർ വിപണിയെ നിയന്ത്രിച്ചും വില സംവിധാനം നിയന്ത്രിച്ചും പരമാവധി ലാഭം നേടുകയാണ്. ഇതാണ് വിലക്കയറ്റത്തിന്റെ പ്രധാന കാരണം. അതുകൊണ്ട് വിലക്കയറ്റം തടയാൻ വിപണിയെ മുതലാളിമാരുടെയും ബിസിനസ്സുകാരുടെയും നിയന്ത്രണത്തിൽനിന്ന് മോചിപ്പിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. അതിന് ബദലായി ഒന്നുമില്ല. പക്ഷെ കേന്ദ്ര ബിജെപി സർക്കാർ അതിന് തയ്യാറല്ല.
ഇനി നമുക്ക് പണത്തിന്റെ ചോദ്യത്തിലേക്ക് വരാം. സർക്കാരിന്റെ വാദം ഫണ്ടിന് ദൗർലഭ്യമുണ്ടെന്നാണ്. ഇത് ശരിയാണോ? എംഎസ്‍പി നടപ്പിലാക്കാൻ ധാരാളം പണത്തിന്റെ ആവശ്യമുണ്ടോ? നമുക്കത് വിമർശനാത്മകമായി പരിശോധിക്കാം.
നിലവിൽ 23 കാർഷിക ഉൽപന്നങ്ങൾക്ക് എംഎസ്‍പി ഏർപ്പെടുത്തുമെന്ന് കേന്ദ്ര ബിജെപി സർക്കാർ പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പോൾ അവർ ഈ 23 കാർഷിക ഉല്പന്നങ്ങളും എംഎസ്‍പിനിരക്കിൽ വാങ്ങുകയാണെങ്കിൽ, അതിന് 10.78 ലക്ഷം കോടി രൂപ വേണ്ടിവരും. എന്നാൽ ഈ 23 ഉൽപന്നങ്ങളുടെയും മുഴുവൻ ഉല്പാദനവും വിപണനത്തിന് എത്തില്ല എന്നതാണ് വസ്തുത. കാരണം, ഒന്ന്, ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളുടെ ഒരു ഭാഗം കർഷകർ തന്നെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. രണ്ട്, ഉൽപന്നത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം അടുത്ത വർഷത്തെ ഉൽപാദനത്തിനായി വിത്തുകളായി സൂക്ഷിക്കുന്നു. മൂന്ന്, ഒരു ഭാഗം കാലിത്തീറ്റയ്ക്കായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.

വിപണനത്തിന് എത്തുന്ന കാർഷികോൽപ്പന്നങ്ങളുടെ ഭാഗം എത്രയെന്ന് താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നു:
ഗോതമ്പ് : 75 %
അരി : 80 %
കരിമ്പ് : 85 %
പരിപ്പ് : 90 %
പരുത്തി & ചണം : 95 %

മൊത്തത്തിൽ 75 ശതമാനം കാർഷികോല്പന്നങ്ങളും വിപണനയോഗ്യമാണെന്ന് കരുതുകയാണെങ്കിൽ, അത് വാങ്ങാൻ 8 ലക്ഷം കോടി രൂപ വേണം.
ഈ 8 ലക്ഷംകോടി രൂപയിൽനിന്ന് നമ്മൾ കരിമ്പിന്റെ വില ഒഴിവാക്കണം. കാരണം, പഞ്ചസാര ഫാക്ടറി ഉടമകളാണ് കരിമ്പ് വാങ്ങുന്നത്. അതിനാൽ അവർ കർഷകർക്ക് പണം നൽകണം. പണം നൽകുന്നതിന്റെ മുഴുവൻ സംവിധാനവും സർക്കാർ മേൽനോട്ടത്തിലായിരിക്കണം.
വീണ്ടും, സർക്കാർ മുഴുവൻ പരുത്തിയോ ചണമോ വാങ്ങേണ്ടതില്ല. മൊത്തം ഉൽപ്പാദനത്തിന്റെ 50% വാങ്ങിയാൽ മതിയാകും. കാരണം, അതിന്റെ വിപണി പ്രഭാവം വളരെ വലുതായിരിക്കും. അതിനാൽ, ചണത്തിന്റെയും പരുത്തിയുടെയും മൊത്തം ഉൽപാദനത്തിന്റെ അമ്പതുശതമാനവും C2+50% നിരക്കിൽ വാങ്ങുമെന്ന് കേന്ദ്ര സർക്കാർ പ്രഖ്യാപിച്ചാൽ, ബാക്കിയുള്ള ഉല്പന്നങ്ങൾക്ക് കർഷകർക്ക് ലാഭകരമായ വില ലഭിക്കുകയും ചെയ്യും.
സർക്കാർ വാങ്ങുന്ന ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളും അവശ്യവസ്തുക്കളും എന്ത് ചെയ്യും? സർക്കാർ കുറഞ്ഞ നിരക്കിൽ സാധാരണക്കാർക്ക് വിൽക്കും. ഈ പ്രക്രിയയിലൂടെ സർക്കാർ ഖജനാവിന് വലിയ നേട്ടമുണ്ടാതും. വിലക്കയറ്റം ജനങ്ങളെ ബാധിക്കുകയുമില്ല.
ഈ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഒരുമിച്ച് പരിഗണിച്ചാൽ, എംഎസ് പി നടപ്പിലാക്കുന്നതിന് എത്ര പണം വേണ്ടിവരും? ഇപ്പോഴത്തെ ചെലവിനെക്കാൾ പരമാവധി 2 ലക്ഷം കോടി രൂപ. ഈ തുച്ഛമായ തുക ചിലവഴിക്കുന്നതിലൂടെ സർക്കാരിന് കർഷകരെയും സാധാരണക്കാരെയും പട്ടിണിയിൽ നിന്നും കടക്കെണിയിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കാനാകും.
അതിനാൽ, ഫണ്ടിന്റെ ദൗർലഭ്യം എന്നത് ഒരു വാദമായി അംഗീകരിക്കാനാവില്ല. ഫണ്ടിന്റെ ദൗർലഭ്യമുണ്ടെങ്കിൽ, ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനികൾക്കായി സർക്കാരിന് എങ്ങനെയാണ് വലിയ തുക ചെലവഴിക്കാൻ കഴിയുന്നത്? കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് വർഷത്തിനിടെ ബഹുരാഷ്ട്ര കുത്തകകളുടെ 15 ലക്ഷം കോടി രൂപ സർക്കാർ എഴുതിത്തള്ളിയിരിക്കുകയാണ്. അപ്പോൾ, ഫണ്ടിന്റെ ദൗർലഭ്യമല്ല, ജനങ്ങളോടുള്ള മനോഭാവമാണ് പ്രധാന കാരണം. കോൺഗ്രസ് നേതൃത്വത്തിലുണ്ടായിരുന്ന മുൻ സർക്കാരിനെപ്പോലെ ബിജെപി നേതൃത്വത്തിലുള്ള കേന്ദ്രസർക്കാരും ജനങ്ങൾക്കുവേണ്ടിയല്ല, ഒരുപിടി ബഹുരാഷ്ട്ര കുത്തകകൾക്കുവേണ്ടിയാണ് നിലകൊള്ളുന്നത്. അതാണ് കാര്യം.

വാസ്തവത്തിൽ “സമ്പൂർണ്ണ സ്റ്റേറ്റ് ട്രേഡിങ്ങിന്” രണ്ട് വശങ്ങളുണ്ട്. ഒന്നാമത്തേത്, കർഷകരിൽനിന്ന് സർക്കാർ നേരിട്ട് C2+50% നിരക്കിൽ കാർഷികോൽപ്പന്നങ്ങൾ വാങ്ങലാണ്- അതായത് എംഎസ്‍പി നടപ്പിലാക്കലാണ്. രണ്ടാമത്തേത്, പൊതുവിതരണ സമ്പ്രദായം വഴി സർക്കാർ ആ ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളും മറ്റ് അവശ്യവസ്തുക്കളും സാധാരണക്കാർക്ക് താങ്ങാവുന്ന വിലയ്ക്ക് വിൽക്കലാണ്.
പക്ഷേ, ഈ ജനോപകാരപ്രദമായ “സ്റ്റേറ്റ് ട്രേഡിംഗ് ” എന്ന നയം നടപ്പിലാക്കാൻ, സർക്കാർ മുതലാളിമാരെയും ബഹുരാഷ്ട്ര കുത്തകകളെയും, ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളുടെയും അവശ്യവസ്തുക്കളുടെയും വ്യാപാരമേഖലയിൽനിന്ന് പുറത്താക്കേണ്ടതുണ്ട്. എന്നാൽ എന്നത്തേയുംപോലെ സർക്കാരുകൾ നേരെ മറിച്ചാണ് ചെയ്യുന്നത്. കാർഷിക-ഭക്ഷ്യ മേഖലയെ പൂർണ്ണമായി ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനികൾക്ക് കൈമാറാനാണ് അവർ ശ്രമിക്കുന്നത്.
കേന്ദ്ര ബിജെപി സർക്കാരിന്റെ ഈ ഹീനമായ പദ്ധതിയെ പരാജയപ്പെടുത്താൻ കർഷകരും മുഴുവൻ ജനങ്ങളും വീണ്ടും അവസരത്തിനൊത്ത് ഉയരുമെന്നും അവസാനംവരെ പോരാടുമെന്നും ഞങ്ങൾക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്. ” നമ്മൾ പോരാടും, നമ്മൾ വിജയിക്കും.”