സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സാമൂഹ്യ-രാഷ്ട്രീയമണ്ഡലത്തിൽ ശക്തിപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭീതിജനകമായ ചില പ്രവണതകൾ എല്ലാ നല്ല മനുഷ്യരെയും ആശങ്കയിലാഴ്ത്തുന്നു. പുരോഗമനാശയങ്ങളും മതേതരജീവിതശൈലിയും വമ്പിച്ച സ്വാധീനം നേടിയിരുന്ന കേരളീയ സമൂഹം ഇന്നെവിടെ? ജനാധിപത്യമൂല്യങ്ങളുടെ ശോഷണമാണ് ഏറ്റവും വേദനാകരമായിട്ടുള്ളത്. അന്യമതവിദ്വേഷവും മതാന്ധതയും വർഗ്ഗീയതയും വിദ്യാസമ്പന്നർക്കിടയിൽപ്പോലും ദ്രംഷ്ടകൾ ആഴ്ത്തുന്നു. ന്യൂനപക്ഷവിരുദ്ധത സ്വഭാവികമായ ചിന്താഗതിയായി പലരും കൊണ്ടുനടക്കുന്നു. സംഘടിതപ്രവർത്തനങ്ങളിലുള്ള വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ട് സാമൂഹ്യവിമുഖരായി ജനങ്ങൾ മാറുന്നു. അപരനെ തീരെ ഗണിക്കാത്ത ഏറ്റവും വഷളായ സ്വാർത്ഥബോധത്തിന്റെ ആൾരൂപങ്ങളായി വ്യക്തികൾ മാറിയിരിക്കുന്നു.
ഉൾക്കിടിലമുണ്ടാക്കുന്ന ഈ മാനത്തിലുള്ള അപചയത്തിന്റെ കാരണമെന്താണ്? ചരിത്രപരമായി കാലഹരണപ്പെട്ട മുതലാളിത്തവ്യവസ്ഥയുടെ ഏറ്റവും അധമമായ സംസ്കാരത്തിന്റെ സ്വാധീനമാണ് ഈ തകർച്ചയുടെ മുഖ്യകാരണമെന്ന് നമുക്കേവർക്കും അറിയാം. എന്നാൽ അതിനെതിരായ സബോധമായ പ്രതിരോധവും ഉയർന്ന ജനാധിപത്യ, സാംസ്കാരിക, ധാർമ്മിക, നൈതികമൂല്യങ്ങൾക്കുവേണ്ടിയുള്ള സർഗ്ഗാത്മകമായ പ്രവർത്തനങ്ങളും ഈ വ്യവസ്ഥക്കുള്ളിൽത്തന്നെ പ്രതീക്ഷാനിർഭരമായ പ്രതിപ്രവാഹം സൃഷ്ടിക്കുമെന്നും നമുക്ക് ബോധ്യമുണ്ട്. അത്തരമൊന്ന് സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നില്ല എന്നതാണ് നാമിന്ന് അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന വമ്പിച്ച സാമൂഹ്യത്തകർച്ചയുടെ ഉടനടിയുള്ള കാരണം. സമൂഹത്തെ ആകമാനം കഴുകിവെടിപ്പാക്കാനുള്ള സർവ്വതലസ്പർശിയായ ജനാധിപത്യമുന്നേറ്റത്തിനും പ്രബുദ്ധതയുടെ ഉണർവ്വിനും ചരിത്രപരമായി ഭരമേൽപ്പിക്കപ്പെട്ട ഇടതുപ്രസ്ഥാനങ്ങൾ അത് നിറവേറ്റുന്നില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, ഈ അപചയത്തിന് ആക്കംകൂട്ടുന്ന നടപടികൾക്ക് നേതൃത്വം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹ്യത്തകര്‍ച്ചയുടെ പ്രധാന കാരണവും ഇക്കൂട്ടരുടെ ചെയ്തികള്‍തന്നെ.
ഏഴുമാസം മുമ്പ് കേരളം സാക്ഷ്യം വഹിച്ച ഒരു സംഭവത്തെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് തുടങ്ങേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അവശജനവിഭാഗങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടി വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാതെ നിലകൊള്ളുന്ന ഇടതു സഹയാത്രികനായ ഡോ. ഗീവർഗ്ഗീസ് മാർ കൂറിലോസ് മെത്രോപ്പൊലീത്ത, ഇക്കഴിഞ്ഞ പാർലമെന്റ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ ഫലം വന്നുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇടതുമുന്നണിയുടെ വഴിപിഴച്ച പോക്കിനെ വിമർശിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു പ്രസ്താവന നടത്തുകയുണ്ടായി. ഇടത്തോട്ടുള്ള ഇൻഡിക്കേറ്റർ ലൈറ്റ് പ്രകാശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് വണ്ടി വലത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞാൽ വലിയ അപകടം ഉണ്ടാകുമെന്നതായിരുന്നു ആ വൈദികന്റെ വിമർശനം. അതിനോട് പ്രതികരിച്ചുകൊണ്ട് കേരളം ഭരിക്കുന്ന മുഖ്യമന്ത്രി ‘വൈദികർക്കിടയിലും വിവരം കെട്ടവരുണ്ടെന്ന്’ പ്രസ്താവിക്കുകയുണ്ടായി. എൽഡിഎഫ് സർക്കാരും മുഖ്യമന്ത്രിയും അനുവർത്തിക്കുന്ന ഏകാധിപത്യത്തിന്റെയും ധിക്കാരത്തിന്റെയും ധാർഷ്ട്യത്തിന്റെയും ജനാധിപത്യവിരുദ്ധതയുടെയും എല്ലാഘടകങ്ങളും ഒത്തിണങ്ങിയ ഒരു പ്രതികരണമാണിത്. പല എതിർപ്പുകളെയും നേരിട്ടുകൊണ്ട് മർദ്ദിതരുടെകൂടെ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്ന, ഇടതുരാഷ്ട്രീയത്തോട് ആഭിമുഖ്യം കാട്ടി നിലകൊള്ളുന്ന ഒരു വൈദികനാണ് മാർ കൂറിലോസ് മെത്രാപ്പോലീത്ത. രാഷ്ട്രീയ നിലപാടുകളിൽ വ്യക്തിതാൽപ്പര്യത്തിന്റെ ഒരു കണികപോലും ചേർക്കാത്ത പൗരനാണദ്ദേഹം. അത്തരമൊരു ഒരു വ്യക്തിയുടെ വിമർശനത്തെപ്പോലും സഹിഷ്ണുതയോടെ കാണാൻ എന്തുകൊണ്ട് കഴിയുന്നില്ല? ലളിതമായ മറുപടികൊണ്ട് ന്യായീകരിക്കാവുന്ന ഒരു ലഘുപ്രശ്നമല്ലിത്. ഒട്ടനവധി ഗുരുതരമായ പ്രശ്നങ്ങൾ ഇതിൽ അന്തർഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒന്നാമതായി വിമർനവിധേയമായ വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് പ്രതികരിക്കാതെ വിമർശകനെ വിവരദോഷിയെന്ന് ആക്ഷേപിക്കുകയാണ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. എല്ലാക്കാലത്തും ഏകാധിപതികൾ വിമർശകരോട് സ്വീകരിക്കുന്ന സമീപനമാണിത്. വിമർശകനെ ആക്രമിച്ചും അധിക്ഷേപിച്ചും വിമർശനവിധേയമായ വിഷയത്തിൽനിന്നും ഒളിച്ചോടുക എന്നതാണത്. ‘എനിക്കുനേരെയുള്ള വ്യക്തിപരമായ പരാമർശത്തോട് ഞാൻ പ്രതികരിക്കില്ല’ എന്ന വ്യക്തമാക്കിയ വൈദികന്റെ ജനാധിപത്യബോധത്തിന്റെ സമീപത്തുപോലും വരാനാകാത്ത ഇടതുമുഖ്യമന്ത്രി ജനങ്ങൾക്ക് നൽകുന്ന സന്ദേശമെന്താണ്? വിദ്യാഭ്യാസമെന്താണ്? നിരുപദ്രവകരമായ ഒരു പ്രതികരണമല്ലല്ലോ ഇത്. വളരെ ഉയർന്ന ഒരു പദവിയിലിരിക്കുന്ന ഒരാൾ നടത്തുന്ന പ്രസ്താവനയോ പ്രതികരണമോ സമൂഹത്തിൽ ചെലുത്തുന്ന സ്വാധീനം വളരെ വലുതായിരിക്കും. താൻ നടത്തുന്ന ഒരു ചെറുപ്രതികരണംപോലും അറിയാതെങ്കിലും തെറ്റായ സന്ദേശം നൽകാനിടവരുത്തരുതെന്ന ജാഗ്രതയും അവധാനതയും ഉത്തരവാദിത്തബോധവും എന്തുകൊണ്ട് മുഖ്യമന്ത്രി പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നില്ല. അപരന്റെ അഭിപ്രായങ്ങളിലും ശരിയുണ്ടാകാമെന്ന മുൻകൂർ ബോധ്യം ജനാധിപത്യബോധത്തിന്റെ പ്രാഥമിക പാഠമാണെന്ന് ഈ നേതാക്കൾ മനസ്സിലാക്കാത്തതെന്ത്?
ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു ഉദാഹരണമല്ലിത്. സിപിഐ, സിപിഐ(എം) പാർട്ടികൾ അനുവർത്തിക്കുന്ന, കേരളത്തിന്റെ ജനാധിപത്യഘടനയെ തകർക്കുന്ന ഒരു പ്രക്രിയ വ്യക്തമാക്കാനിടയാക്കുന്ന ഒരുദാഹരണം മാത്രം. നവകേരള സദസ്സിന്റെ വേളയിൽ ഒരു കറുത്ത തുണിക്കഷ്ണവുമേന്തി പ്രതിഷേധിച്ച ഏതാനും യൂത്ത് കോൺഗ്രസ്സുകാരുടെ തല തല്ലിപ്പൊളിച്ചതിനുശേഷം അതിനെ ജീവൻ രക്ഷാപ്രവർത്തനമെന്നു വിശേഷിക്കുന്നതും ഒരു മനുഷ്യനെ ജീവനൊടുക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുംവിധം അയാളുടെ ആത്മാഭിമാനത്തെ ചവിട്ടിമെതിച്ചുകൊണ്ട് പ്രസംഗിക്കുന്ന പി.പി.ദിവ്യമാരുണ്ടകുന്നതും മാധ്യമങ്ങളെ പട്ടികളെന്നു വിശേഷിപ്പിച്ച് ആക്രോശിക്കുന്നതുമെല്ലാം വ്യവസ്ഥാപിത ഇടതു പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ജനാധിപത്യആശയങ്ങളോടും തത്വങ്ങളോടും പൂർണ്ണമായും വിടപറഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്ന ഒട്ടനവധി സന്ദർഭങ്ങളിൽ ചിലതുമാത്രം. എത്രവേണമെങ്കിലും ഉദാഹരണങ്ങള്‍ ഈ ജനുസ്സില്‍പെടുന്നവ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാന്‍ കഴിയും. അവ സമൂഹത്തിന്റെ മനോഘടനയിൽ മാരകമായ ഫലങ്ങളാണ് സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. ആരോഗ്യകരമായ ചർച്ചകളും സംവാദങ്ങളും അസ്തമിച്ചും ജനാധിപത്യഅന്തരീക്ഷം തകർന്നും കാണാനാഗ്രഹിക്കുന്ന ഫാസിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവുംഅനുകൂലമായ സാഹചര്യം സൃഷ്ടിക്കാനിത് സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
‘എന്നോട് വിയോജിക്കാനുള്ള നിങ്ങളുടെ അവകാശത്തിനുവേണ്ടി ഞാൻ പൊരുതി മരിക്കാൻ തയ്യാറാണെന്ന’ വോൾട്ടയറുടെ പ്രഖ്യാപനമാണ് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ മൂലക്കല്ല്. ‘നിങ്ങളുടെ വിമർശനം എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് അവതരിപ്പിക്കാം. അല്ലെങ്കിൽ അത് അനുവദിക്കില്ല’. പത്രമാധ്യമങ്ങളോട് വെള്ളപുതപ്പിച്ച് കിടത്തുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നതിന്റെ സാരാംശം അതാണ്. ഫാസിസ്റ്റ് ബിജെപി വടക്കേ ഇന്ത്യയിൽ കാട്ടുന്നത് അതുതന്നെയാണ്. ഇടതുപ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധതയെ മാതൃകയാക്കിക്കൊണ്ട് കെ.സുരേന്ദ്രൻ മാധ്യമങ്ങൾക്കുനേരെ ആക്രോശിക്കുന്നത് നാം കഴിഞ്ഞ മാസം കണ്ടു. ‘പ്രസ്ഥാനത്തെ അപമാനിക്കുന്ന ഒരു പത്രപ്രവർത്തകനെയും ഞങ്ങൾ വെറുതെ വിടില്ല. ഞങ്ങളെ അപകീർത്തിപ്പെടുത്തുകയോ തെറ്റായ വാർത്ത നൽകുകയോ ചെയ്താൽ അർഹമായ നിലയിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യും’ കേരളത്തിന്റ ജനാധിപത്യഘടനയുടെ പ്രയാണം എവിടേക്ക് എന്നതിന്റെ കൃത്യമായ ഉത്തരമാണിത്. ഈ വിധത്തിൽ ഫാസിസ്റ്റുകൾക്ക് ആക്രോശിക്കാൻ കേരളം പോലൊരു മണ്ണിൽ സാഹചര്യമൊരുക്കിയത് വ്യവസ്ഥാപിത ഇടതുപ്രസ്ഥാനങ്ങൾ തന്നെയാണ്.
നിന്ദ്യമായ അവസരവാദ രാഷ്ട്രീയം ജനാധിപത്യമൂല്യങ്ങളെയും
തത്വങ്ങളെയും കുരുതി കഴിച്ചു
സിപിഐ(എം) പുലർത്തുന്ന അവസരവാദരാഷ്ട്രീയം അതിന്റെ പരമകോടിയിലാണ്. പാർലമെന്റെറി അധികാരത്തിനായി ഏതൊരാളുമായും ചങ്ങാത്തം കൂടും. അതിനെ നിന്ദ്യമായ നിലയിൽ ന്യായീകരിക്കും. തത്വമോ ആദർശമോ കണികപോലും തീണ്ടിയിട്ടില്ലാത്ത വ്യക്തികളുടെ കൂറുമാറ്റം സിപിഐ(എം)ലേക്കാണെങ്കിൽ അവരെ പരവതാനി വിരിച്ച് സ്വീകരിക്കും. നാലുവോട്ട് കിട്ടാനിടയുണ്ടെങ്കിൽ ബൂർഷ്വാ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ എത്ര അഴുകിയ മുഖത്തെയും ആനയിക്കാനും ഇടതുരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ പ്രതിനിധിയായി ചിത്രീകരിക്കാനും ഒരു മടിയുമില്ല. കോഴ മാണി രാജി വയ്ക്കുക എന്ന മുദ്രാവാക്യമുയർത്തി നിയമസഭയെ നാലാംകിട ആഭാസത്തരങ്ങൾക്ക് വേദിയാക്കിയവർ, കളക്ട്രേറ്റുകൾ വളഞ്ഞവർ, ഏതാനും മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അതേ മാണിയുടെ പാർട്ടിയെ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നത് നാം കണ്ടു. നാണംകെട്ട നിലയിൽ അതിനെ ന്യായീകരിക്കാൻ സിദ്ധാന്തങ്ങൾ പടയ്ക്കുന്നതും. വരവിൽക്കവിഞ്ഞ സ്വത്ത് സമ്പാദിച്ചുവെന്നതിന്റെ പേരിൽ വിജിലൻസ് അന്വേഷണം നേരിടുന്ന പി.വി.ശ്രീനിജൻ കുന്നത്തുനാട് സ്ഥാനാർത്ഥിയും എംഎൽഎയും ആകുന്ന മനപിരട്ടലുണ്ടാക്കുന്ന കാഴ്ചക്കും നാം സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു. ആഫ്രിക്കയിൽ സ്വർണ്ണം ഖനനം ചെയ്യാൻ പോയ പി.വി.അൻവറിനെ വിമാനത്താവളത്തിൽ സ്വീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞ നിയമസഭാതിരഞ്ഞെടുപ്പ് കാലത്ത് ചെങ്കൊടിയും കൊടുത്തുവിട്ട് അണികളെ പറഞ്ഞയച്ച നേതാക്കന്മാർക്ക് ഇപ്പോൾ അൻവർ പരമപോക്രിയായി. വളരെ ഉയർന്ന ജോലി ഉപേക്ഷിച്ച് രാഷ്ട്രീയത്തിൽ വന്നത് എംഎൽഎയാകാനും മന്ത്രിയാകാനുമാണെന്ന് ഒരു ഉളുപ്പുമില്ലാതെ പറഞ്ഞ് കാലുമാറിയ ഒരാൾ കഴിഞ്ഞ പാലക്കാട് ഉപതിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ എൽഡിഎഫ് സ്ഥാനാർത്ഥിയാകുന്നതും നാം കണ്ടു. സന്ദീപ് വാര്യർ ഇടതുചേരിയിലേക്കു വന്നാൽ അത് മതേതരത്വത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തുമെന്നു പറഞ്ഞ് വാതിലും തുറന്ന് കാത്തിരുന്നിട്ടും പ്രസ്തുത മാന്യദേഹം കോൺഗ്രസ്സ് പാളയത്തിലേക്കുപോയി. ഇരുണ്ടുവെളുത്തപ്പോൾ അദ്ദേഹം വർഗ്ഗീയകാളിയനായി! മുന്നണി മാറാൻ കേരളത്തിൽ മുസ്ലീം ലീഗ് തീരുമാനിച്ചാൽ, ഇപ്പോൾ ലീഗിനും അതിന്റെ നേതൃത്വത്തിനുമെതിരെ സിപിഐ(എം) നടത്തുന്ന പ്രചരണമെല്ലാം തൊണ്ടതൊടാതെ വിഴുങ്ങുമെന്ന് ആർക്കാണറിഞ്ഞുകൂടാത്തത്? എല്ലാ പരിധിയുംവിട്ട അവസരവാദ രാഷ്ട്രീയം ഈ പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലും കേരളീയ സമൂഹത്തിലും സൃഷ്ടിക്കുന്ന സാംസ്കാരികമായ അപചയം അളക്കാനാവില്ല. പൊതുജീവിതത്തിൽ ജനാധിപത്യആദർശത്തിന്റെ മൂല്യങ്ങൾക്ക് ഒരു വിലയുമില്ലെന്ന് ഇക്കൂട്ടരുടെ ചെയ്തികൾ സ്ഥാപിക്കുകയാണ്. സദാചാരരഹിതമായ രാഷ്ട്രീയം കോൺഗ്രസ്സ് പോലുള്ള വലതുപ്രസ്ഥാനങ്ങൾ അനുവർത്തിക്കുമ്പോൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന ആഘാതത്തേക്കാൾ എത്രയോ ഭീമമായ മാനത്തിലാണ് ഇടതെന്ന പേരുവഹിക്കുന്ന ഇക്കൂട്ടരുടെ ചെയ്തികൾ വളർത്തുന്നത്.
പാർലമെന്ററി നേട്ടങ്ങൾക്കുവേണ്ടി അതിനിന്ദ്യമായ നിലയിൽ ജാതി-മത-സാമുദായിക വികാരങ്ങളെ ഉപയോഗിക്കുന്നതിൽ സിപിഐ(എം) നേതൃത്വത്തിന് ഒരു മനസ്സാക്ഷിക്കുത്തുമില്ലാതായിരിക്കുന്നു. ദീർഘകാലാടിസ്ഥാനത്തിൽ ഈ നീക്കങ്ങളിൽ നിന്നും ആത്യന്തികമായി ഫാസിസ്റ്റ് ശക്തികളായിരിക്കും നേട്ടമുണ്ടാക്കുക എന്നതുപോലും ഇക്കൂട്ടർ വ്സമരിക്കുകയാണ്. ഇടതുശക്തികളെന്നു പേരുവഹിക്കുന്നവരാണ് ഇതു ചെയ്യുന്നത് എന്നതിനാൽ വർഗ്ഗീയ സമീപനം പുലർത്തുക എന്നത് ഒരപരാധമേയല്ല എന്ന ആപൽക്കരമായ ലാഘവചിന്ത കേരളീയ സമൂഹത്തിൽ വേരുറപ്പിക്കാനിടവരുത്തിയിരിക്കുന്നു.
മുതലാളിത്ത അധികാരഘടനയുടെ അവിഭാജ്യഭാഗമായി മാറിയ ഇടത് നാമധാരികൾ വലതുജീർണ്ണതയെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു
ബിജെപി യുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ആവിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്ന ഫാസിസ്റ്റ് നയങ്ങൾക്കും നടപടികൾക്കുമെതിരെ സുഘടിതമായ ഒരു പ്രതിരോധത്തിനായി രാജ്യം കേഴുകയാണ്. ഓരോ നിമിഷവും രാജ്യത്തിന്റെ ജനാധിപത്യമനസ്സാക്ഷി ഓരോ പൗരനോടും അത് ആവശ്യപ്പെടുകയാണ്. നയങ്ങൾക്കിരയാകുന്ന ചില വിഭാഗങ്ങളും അപൂർവ്വം ചില രാഷ്ട്രീയശക്തികളും ഉയർത്തുന്ന ഒറ്റപ്പെട്ട പ്രതിഷേധങ്ങളല്ലാതെ ജനാധിപത്യശക്തികളെയാകെ കോർത്തിണക്കിക്കൊണ്ടുള്ള രാജ്യവ്യാപകമായ ഒരു ജനകീയമുന്നേറ്റം നാം കാണുന്നില്ല. വിജയം നേടിയേ അവസാനിപ്പിക്കൂ എന്ന് ദൃഢനിശ്ചയം ചെയ്ത ഒരു ചെറുത്തുനിൽപ്പ് വളർന്നവരാത്തതെന്തുകൊണ്ടാണ്? ഉടനടിയുള്ള പാർലിമെന്ററി നേട്ടത്തെ തീർത്തും ഗണിക്കാതെ, ഇഛാശക്തിയുള്ള ഒരു പ്രക്ഷോഭം ചിട്ടയായി പടുത്തുയർത്തപ്പെടാത്തതെന്തുകൊണ്ടാണ്? വലതുപക്ഷ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് സ്വാധീനമുള്ള ഉത്തരേന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങൾ വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാത്ത കർഷക ചെറുത്തുനിൽപ്പിന്റെ ധീരമായ മാതൃക കാട്ടുമ്പോൾ, ഇടതുപാരമ്പര്യത്തിന്റെ പേരിൽ മേനിനടിക്കുന്ന കേരളത്തെ ആസൂത്രിതമായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട മൗനം പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നതെന്തുകൊണ്ടാണ്? നിശ്ശബ്ദമായിരിക്കുന്നുവെന്നു മാത്രമല്ല, പേടിപ്പെടുത്തുംവിധം ഒരു തിരിച്ചുപോക്ക് കേരളത്തിൽ നാം കാണേണ്ടിവന്നതെന്തുകൊണ്ടാണ്?
ഈ ചോദ്യത്തിനുത്തരം തേടുമ്പോഴാണ് സിപിഐ(എം), സിപിഐ തുടങ്ങിയ വ്യവസ്ഥാപിത ഇടതുപ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഭീതിദമായ അപചയം രാജ്യത്തിന്റെ ഗൗരവതരമായ ഒരു രാഷ്ട്രീയപ്രശ്നമായി നമ്മുടെ മുമ്പിൽ വരുന്നത്. രാജ്യത്ത് നിലനിൽക്കുന്ന മുതലാളിത്ത ഉൽപ്പാദനവ്യവസ്ഥയുടെ, അതായത്, എസ്റ്റാബ്ളിഷ്‌മെെന്റിന്റെ അവിഭാജ്യഭാഗമായി ഇടതെന്ന പേരു വഹിക്കുന്ന ഈ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നതാണ് ഈ അപചയത്തിന്റെ മർമ്മം. ജനങ്ങൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന അടിസ്ഥാന ജീവിതപ്രശ്നങ്ങൾ ഈ വ്യവസ്ഥിതിയെ നിലനിർത്തിക്കൊണ്ട് പരിഹരിക്കുക സാധ്യമല്ല എന്ന ഏറ്റവും സുപ്രധാനമായ ഇടതുവിശകലനം സമ്പൂർണ്ണമായി സിപിഐ(എം), സിപിഐ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ വെടിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞു. തൊഴിലില്ലായ്മയും സാമ്പത്തികത്തകർച്ചയും പരിഹരിക്കാൻ എന്താണ് മാർഗ്ഗം? മൂലധനനിക്ഷേപം വർദ്ധിപ്പിക്കുക മാത്രമേ പോംവഴിയുള്ളൂ എന്നാണ് വ്യവസ്ഥാപിത ഇടതുപ്രസ്ഥാനങ്ങളും ഖണ്ഡിതമായി പറയുന്നത്. മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയുടെ ആയുസ്സ് നീട്ടിയെടുക്കാൻ ഭരമേൽപ്പിക്കപ്പെട്ട വലതുപക്ഷ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ശക്തിയായി മുന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്ന സ്വകാര്യമൂലധനനിക്ഷേപത്തിന്റെയും വികസനത്തിന്റെയും ആശയങ്ങളും നയനടപടികളും അങ്ങിനെ അപ്പാടെ ആവർത്തിക്കുകയാണ് ഇടതുപ്രസ്ഥാനങ്ങളും. ഇത്തരമൊരു നിലപാട് സ്വീകരിക്കുന്നതോടെ മുതലാളിത്തത്തിനെതി രെയും അതിന്റെ നയങ്ങൾക്കെതിരെയുമുള്ള പോരാട്ടത്തിന്റെ നിലപാട് അപ്രസക്തമാവാതെ തരമില്ലല്ലോ. മുതലാളിത്തത്തിന്റെ പാദങ്ങളിൽ ശരണംപ്രാപിച്ചുകൊണ്ട് വർഗ്ഗസഹകരണത്തിന്റെ മാർഗ്ഗത്തിൽ സ്വയം അധ:പതിക്കുക മാത്രമാണ് പിന്നീടുള്ള പരിണതി. നാണംകെട്ട നിലയിൽ മുതലാളിത്തനയത്തിന്റെ വക്താക്കളും പ്രചാരകരും പ്രയോക്താക്കളുമായി മാറുക എന്ന അനിവാര്യതയാണ് തുടർന്ന് ചരിത്രം തുറന്നുതരുന്ന വഴി. പതനത്തിന്റെ ഈ പടുകുഴിയിലേക്ക് പതിച്ചു എന്നതാണ് സിപിഐ, സിപിഐ(എം) പാർട്ടികൾ നേരിടുന്ന ദുരവസ്ഥ.
കഴിഞ്ഞ മൂന്നു പതിറ്റാണ്ടുകളായി നടപ്പാക്കുന്ന നിയോലിബറൽ നയങ്ങൾക്കെതിരെ ലോകമെമ്പാടുമുയർന്ന ജനകീയ പ്രതിഷേധങ്ങളെ സമർത്ഥമായി നേരിടുന്നതിനായി സാമ്രാജ്യത്വ ശക്തികൾ അവലംബിച്ച പങ്കാളിത്ത വികസന പദ്ധതിയെ സ്വന്തം ആശയമായി അവതരിപ്പിച്ച് വർഗ്ഗസഹകരണത്തിന്റെ ഏറ്റവും നെറിവുകെട്ട മുഖമാണ് സിപിഐ, സിപിഐ(എം) പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നത്.
സ്വകാര്യമൂലധന നിക്ഷേപം തുറന്നുതരുന്ന വികസനത്തിന്റെ സാധ്യതകളെ സംബന്ധിച്ച് തെല്ലും സന്ദേഹമില്ലാത്തതിനാലാണ് പശ്ചിമ ബംഗാളിൽ നന്ദിഗ്രാമിലും സിംഗൂരിലും സ്വകാര്യ മൂലധന ശക്തികൾക്കുവേണ്ടി സാധാരണജനങ്ങളെയും കർഷകരെയും വെടിവച്ച് കൊലപ്പെടുത്തിയും മൂലധനശക്തികൾക്ക് പാതയൊരുക്കാൻ ശ്രമിച്ചത്. വലിയ രാഷ്ട്രീയ തിരിച്ചടികൾക്ക് ഇടയാക്കിയിട്ടുപോലും തങ്ങൾ കൈക്കൊണ്ട വലതുനിലപാടിനെ തള്ളിപ്പറയാൻ അവർ തയ്യാറാകാത്തതിൽനിന്നും ഇക്കൂട്ടർ എത്രമേൽ വലതുപക്ഷ ആശയങ്ങളോട് ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാകുന്നു.
പുരോഗമനോന്മുഖമായ ഇടതുരാഷ്ട്രീയ നിലപാടിന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഏറ്റവും വഷളായ വലതു പരിഷ്കരണ നിലപാട് സ്വീകരിച്ചതോടെയാണ് രാഷ്ട്രീയവർത്തനത്തിന്റെ എല്ലാ മണ്ഡലങ്ങളിലും അങ്ങേയറ്റം വഷളായ അനുരഞ്ജനത്തിന്റെയും കീഴടങ്ങലിന്റെയും സംസ്കാരം ഞെട്ടലുളവാക്കും വിധം നാം കാണുന്നത്. അണികളെ ദുർഗന്ധം നിറഞ്ഞ ഈ വലതുസംസ്കാരത്തിലാണ് അടിമുടി വാർത്തെടുക്കുന്നത്. നേതൃത്വം കൈക്കൊള്ളുന്ന മുതലാളിത്ത നയങ്ങൾക്ക് ന്യായീകരണം പടയ്ക്കാൻ അണികളെ പരിശീലിപ്പിക്കുന്നു. ആത്മാഭിമാനം വെടിഞ്ഞ് നിലകൊള്ളാനും ജീവിയ്ക്കാനും സിപിഐ(എം), സിപിഐ അണികളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. മനുഷ്യന്റെ സംഘടിത പ്രവർത്തനങ്ങളിലുള്ള വിശ്വാസവും പ്രതീക്ഷയും നഷ്ടപ്പെടുന്ന മനോഭാവം കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹ്യഘടനയിൽ പടരുന്നതിൽ ഇടതുപ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ അധ:പതനം വലിയൊരു പങ്കുവഹിക്കുന്നു. ഭരണരാഷ്ട്രീയരംഗത്ത് പിന്തുടരുന്ന നഗ്നമായ മുതലാളിത്ത നിലപാടുകൾ സിപിഐ(എം) സിപിഐ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ സംഘടനയിലൊന്നാകെ സൃഷ്ടിക്കുന്ന സന്ദേശം മൂലധനത്തോടും അധികാരത്തോടും പരമാവധി സമരസപ്പെടുക എന്നുമാത്രമല്ല, ഏതു നീചമാർഗ്ഗത്തിലൂടെയും പാർലമെന്ററി അധികാരവും ധനവും കൈവശമാക്കുക എന്നതാണ്.
അഴിമതിക്കും പണസമ്പാദനത്തിനുമുള്ള മാർഗ്ഗമായി മാറിയ
ഇടതുരാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനം
വ്യവസ്ഥാപിത ഇടതുപ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ അഴിമതിയും പണസമ്പാദനത്തിന്റെ അഭിനിവേശവും ഈ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ സത്യസന്ധരായ അണികളിൽ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുള്ള വ്യഥ വളരെ വലുതാണ്. സഹകരണമേഖലയിലെ ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന പണാപഹരണങ്ങൾ, റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ് കച്ചവടം, അനധികൃത പാറ ഖനനം, കൊള്ളപ്പലിശയുടെ പണമിടപാടുകൾ, അധികാരത്തിന്റെ ഇടനിലക്കാരായിനിന്നുകൊണ്ട് നടത്തുന്ന ലോബിയിംഗും ബ്രോക്കറിംഗും വഴി സമാഹരിക്കുന്ന ഭീമായ കമ്മീഷനുകളും കിക്ക്ബാക്കുകളും, ആയിരക്കണക്കിന് പിൻവാതിൽ നിയമനങ്ങൾ, ജോലിക്കായുള്ള യോഗ്യതാപരീക്ഷകളിലെ ക്രമക്കേടുകൾ, സർവ്വകലാശാല പരീക്ഷാ തട്ടിപ്പുകൾ തുടങ്ങി സംസ്ഥാനത്ത് റിപ്പോർട്ടുചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ള അഴിമതികളിൽ ഏറ്റവും അധികം പ്രതിസ്ഥാനത്തുവന്നിട്ടുള്ളത് സിപിഐ(എം) നേതാക്കന്മാരും അണികളുമാണ്. അധികാരത്തിന്റെയും സംഘടനാബലത്തിന്റെയും പണത്തിന്റെയും കൈയൂക്കിന്റെയും മൃഗീയബലം ഉപയോഗപ്പെടുത്തി വെട്ടിപ്പുകളുടെയും തട്ടിപ്പുകളുടെയും ഒരു വാർത്തയും പുറത്തുവരാതിരിക്കത്തക്കവിധം പഴുതടച്ചുള്ള സംവിധാനം രൂപപ്പെടു ത്തിയിട്ടുള്ള ഈ സംസ്ഥാനത്ത് കൊള്ളമുതലിന്റെ വീതംവയ്പിൽ ഉണ്ടാകുന്ന സംഘർഷങ്ങളാണ് വാർത്തകൾ പുറത്തുവരാ നിടയാക്കുന്നത്. ഈ വാർത്തകൾ യാഥാർത്ഥ ചിത്രത്തിന്റെ പത്തിലൊന്നോ നൂറിലൊന്നോ പോലുമില്ല. സിപിഐ(എം)ന്റെ കാർമ്മികത്വത്തിൻ കീഴിൽ പടച്ചുണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ള സുസജ്ജമായ അഴിമതി സംവിധാനം കേരളത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയമണ്ഡലത്തെ ആകമാനം പിടിമുറുക്കിയിരിക്കുകയാണ്. മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ മകൾ വീണ ഉള്‍പ്പെട്ട അഴിമതിതന്നെയാണ് അതിന്റെ വ്യക്തമായ തെളിവ്. വീണയുടെ കമ്പനി എക്സാലോജിക്കിന് 1.72 കോടി രൂപ കൊച്ചിയിലെ സിഎംആർഎൽ കമ്പനി നൽകിയത് പാരിതോഷികമല്ലെന്ന് തെളിയിക്കാൻ എക്സാലോജിക്ക് പരാജയപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ് ഇന്ററിം സെറ്റിൽമെന്റ് ബോർഡ് പുനപരിശോധനയില്ലാത്ത വിധം തീർപ്പുകൽപ്പിച്ചത്.
വളരെ ദരിദ്രപശ്ചാത്തലങ്ങളിൽ നിന്ന് വന്ന് കോടികളുടെ സമ്പാദ്യമുള്ളവരായി ഉയർന്ന പ്രാദേശിക നേതാക്കന്മാർ മുതൽ മുകളിലേക്ക് എത്രയോ പേർ! താഴേത്തലങ്ങൾ മുതൽ മുകളിലേക്കുള്ള നേതാക്കളിലും സംഘടാകരിലും ഭൂരിഭാഗവും രാഷ്ട്രീയപ്രവർത്തനം ഓരോരുത്തരും പണസമ്പാദനത്തിനുവേണ്ട മാർഗ്ഗമോ അല്ലെങ്കിൽ അവർ ഏർപ്പെട്ടിട്ടുള്ള പണസമ്പാദനപ്രവർത്തനത്തിനുവേണ്ട സംരക്ഷണമോ ആയി മാത്രമാണ് കാണുന്നത്. ഏതെങ്കിലും നിലയിലുള്ള വ്യക്തിപരമായ നേട്ടത്തെ പ്രതിയല്ലാതെ, പ്രവർത്തിക്കുന്നവർ ഈ പ്രസ്ഥാനങ്ങളിൽ ആര് അവശേഷിക്കുന്നു? സ്വാർത്ഥതാൽപ്പര്യങ്ങൾക്കുവേണ്ടി നിലകൊള്ളുന്നതിൽ എന്തെങ്കിലും തെറ്റുള്ളതായി ആരുംതന്നെ കരുതുന്നില്ല. സംഘടനയെ ഒന്നാകെ വാർത്തെടുത്തിരിക്കുന്നത് ഈ അഴുകിയ സംസ്കാരത്തിന്റെ അടിത്തറയിന്മേലാണ്. എന്തെങ്കിലും സൗജന്യങ്ങളോ അപ്പക്കഷ്ണങ്ങളോ ഈ പാർട്ടികളിൽ നിന്ന് കൈപ്പറ്റാൻ ജീവിതത്തിന്റെ കൊടിയ ദുരിതങ്ങൾ താഴേത്തലങ്ങളിലുള്ള സാധാരണപ്രവത്തകരെ നിർബ്ബന്ധിതമാക്കുന്നു. അങ്ങിനെ വിധേയപ്പെട്ട് നിലകൊള്ളേണ്ടി വരുന്ന അണിവിഭാഗം നേതാക്കളുടെ അഴിമതിയെയും പണസമ്പാദനത്തെയും ചോദ്യംചെയ്യാനുള്ള ധാർമ്മികശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ടവരായി മാറുന്നു. നേതൃത്വത്തിന്റെ ഗുരുതരമായ കുറ്റകൃത്യങ്ങളെ വരെ വെള്ളപൂശാൻ നിർബ്ബന്ധിതരാക്കപ്പെടുന്ന സാധാരണപ്രവർത്തകരിലൊരു വിഭാഗം വിയോജിപ്പ് ഉള്ളിൽ നിലനിർത്തിക്കൊണ്ടുതന്നെ, മരണതുല്യമായ ആത്മനിന്ദയിൽ വേദനിച്ച് അതിൽ തുടരുന്നു. പക്ഷേ അത് അധികകാലത്തേക്ക് തുടരില്ല. മറ്റൊരു വലിയ വിഭാഗം ഈ ജീർണ്ണമായ വലതുസംസ്കാരം സ്വയംപേറി അധ:പതിക്കുന്നു. ഇടതുരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ മഹിമയിൽ തരിമ്പെങ്കിലും പ്രതീക്ഷയുള്ള അണികളിൽ ചിലർ മറ്റൊരു വിഭാഗം മനംമടുത്ത്, നിരാശരായി, നിഷ്ക്രിയരാകുന്നു.
തൊഴിലാളിവർഗ്ഗ രാഷ്ട്രീയത്തോടുള്ള നിസ്വാർത്ഥമായ സമീപനമോ ആദർശാത്മകമായ ജീവിതത്തോടുള്ള ആകർഷണമോ ഒന്നും ഇവരിലാരെയും നയിക്കുന്നില്ല. ബഹുജനങ്ങളോടുള്ള ഇടപഴകലിലോ പ്രസംഗങ്ങളിലോ പ്രതികരണങ്ങളിലോ മാർക്സിസ്റ്റ് ദർശനത്തിന്റെ വിദൂരസ്വാധീനം പോലും കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല. അഹന്തയും മുഷ്കും അധികാരപ്രമത്തതയും മാത്രമാണ് അവരുടെ സ്വഭാവത്തെ ആകമാനം നിർണ്ണയിക്കുന്നത്. ആദർശത്തോട് പുലർത്തുന്ന നിസ്സംഗതയോ പരമപുഛമോ ഈ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ നിലനിൽപ്പിന്റെ രീതിയായി മാറിക്കഴിഞ്ഞു. അണികളിൽ ഒരു വലിയ വിഭാഗവും നേതൃത്വത്തിന്റെ ഇരട്ടത്താപ്പിനോടും വഞ്ചനാപരമായ നിലപാടുകളോടും സമരസപ്പെടുകയോ കീഴടങ്ങുകയോ ചെയ്തുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. സംഘടനയുടെ താൽപ്പര്യത്തിനുവേണ്ടി ചെയ്യുന്ന ഏതൊരു നീചപ്രവർത്തിയും സംഘടനക്കുള്ളിൽ ന്യായീകരിക്കപ്പെടും. എന്നാൽ പുറമേയ്ക്ക് മാധ്യമങ്ങളോടു പറയുന്നതും പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതും ഇതിനു തീർത്തും വിപരീതമായിരിക്കും. ടി.പി.ചന്ദ്രശേഖരനെ വെട്ടിക്കൊലപ്പെടുത്തിയത് സിപിഐ(എം) അല്ല എന്നുപുറമേയ്ക്ക് വാദിക്കുമ്പോൾ സംഘടനക്കുള്ളിൽ ആവർത്തിക്കുന്നത് പാർട്ടിയെ രക്ഷിക്കാൻ അത് അനിവാര്യമായിരുന്നു എന്നാണ്. സിപിഐ(എം) കൊലപാതകരാഷ്ട്രീയത്തിൽ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല എന്ന് എത്ര നിന്ദ്യമായ നിലയിലാണ് ജനങ്ങളോട് ഒരു ഉളിപ്പുമില്ലാതെ ആവർത്തിക്കുന്നത്. തങ്ങൾ കേൾക്കുന്നത് ഒരു പച്ചനുണയാണെന്ന് ഉത്തമബോധ്യമുള്ള ഏതൊരു പാർട്ടിപ്രവർത്തകനും പാർട്ടിക്കുവേണ്ടി ആ കല്ലുവച്ചനുണ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ ആവർത്തിക്കാനേ മാർഗ്ഗമുള്ളൂ. അങ്ങനെ തീവ്രമായ ആത്മവഞ്ചന നടത്തിക്കൊണ്ട് നിലകൊള്ളാൻ അണികളെ പരിശീലിപ്പിക്കുകയാണ്. അങ്ങിനെ ഇരട്ടത്താപ്പിന്റെയും ആത്മവഞ്ചനയുടെയും ഒരു മനോഘടന ഭൂരിഭാഗം പ്രവർത്തകരിലും നേതാക്കളിലും വളർത്തിയെടുക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്നതാണ് ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു യാഥാർത്ഥ്യം. മഹിമയാർന്ന ഇടതുരാഷ്ട്രീയത്തിന് എത്ര വലിയ ആഘാതമാണ് ഈ നീചമായ രാഷ്ട്രീയം ഏൽപ്പിക്കുന്നതെന്ന് അവർ ചിന്തിക്കുന്നതേയില്ല.സിപിഐ(എം), സിപിഐ പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലെ സത്യസന്ധരായ അണികളോടുള്ള അഭ്യർത്ഥന
സിപിഐ(എം), സിപിഐ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ എല്ലാ പരിധിയും വിട്ട ആന്തരികഅപചയത്തിൽ ആത്മസംഘർഷം അനുഭവിക്കുന്ന അണികളേവരോടും ഞങ്ങൾ അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നത് ഈ നിലയിൽ ഇനി തുടരരുതെന്നാണ്. തൊഴിലാളിവർഗ്ഗ രാഷ്ട്രീയത്തോടുള്ള അളവറ്റ വികാരവും ആദരവും നമ്മെ ഏവരെയും ഇടതുപ്രസ്ഥാനങ്ങളിലെത്തിച്ചെങ്കിലും ചരിത്ര പാഠങ്ങളുടെ കൃത്യമായ പരിശോധനയിലൂടെ ഈ പാർട്ടികളെ വിലയിരുത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഉദാത്തമായ മാർക്സിസ്റ്റ് ദർശനം നൽകിയ രീതിശാസ്ത്രം ഉപയോഗിച്ച് ഈ പാർട്ടികളുടെ വർഗ്ഗസ്വഭാവം വിലയിരുത്തുന്നതിൽ സംഭവിച്ച പിശകാണ് ഈ തിരിച്ചടികൾക്കെല്ലാം കാരണം. സിപിഐ, സിപിഐ(എം) പാർട്ടികൾ യഥാർത്ഥ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികളല്ല എന്ന ചരിത്രവസ്തുത തിരിച്ചറിഞ്ഞുകൊണ്ടുമാത്രമേ ശരിയായ പാത കണ്ടെത്താൻ കഴിയൂ. ഈ പാർട്ടികളുടെ അധ:പതനം മാർക്സിസ്റ്റ് ദർശനത്തിന്റെ ഉണ്മയെ നിരാകരിക്കുകയല്ല, മറിച്ച് അതിനെ അടിവരയിടുകയാണ്. മാർക്സിസ്റ്റ് ദർശനം ഏറ്റവും ശരിയായി വരച്ചുകാട്ടിയ സാമൂഹ്യവികാസപ്രക്രിയയുടെ നിയമങ്ങളാണ് മനുഷ്യസമൂഹത്തിന്റെ ചാലകശക്തി. അത് ആധുനികശാസ്ത്രത്തിന്റയും യുക്തിയുടെയും ചരിത്രത്തിന്റെയും ഉരകല്ലിൽ പരിശോധിച്ച്, അലംഘനീയമായ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട പാഠങ്ങളാണ്. അതിനാൽ മാർക്സിസ്റ്റ് ദർശനത്തിന്റെ ഉണ്മയും അധൃഷ്യതയും ആഴത്തിൽ ഉൾക്കൊള്ളാൻ നിർഭയം നാം മുന്നോട്ടുവരിക. തൊഴിലാളിവർഗ്ഗത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ചേരിയിൽ അടിയുറച്ചുനിലകൊള്ളുക. അതാണ് ചരിത്രത്തിന്റെ ഈ ദശാസന്ധിയിൽ ഏറ്റവും വികാസം നേടിയ മനുഷ്യനാകാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗ്ഗം.